• DÉNÉBULISER v. [cj. aimer]. (= dénébuler) Débarrasser (un aéroport) du brouillard.
Infinitif : DÉNÉBULISER
Indicatif présent : DÉNÉBULISE DÉNÉBULISES DÉNÉBULISONS DÉNÉBULISEZ DÉNÉBULISENT
Indicatif imparfait : DÉNÉBULISAIS DÉNÉBULISAIT DÉNÉBULISIONS DÉNÉBULISIEZ DÉNÉBULISAIENT
Indicatif futur simple : DÉNÉBULISERAI DÉNÉBULISERAS DÉNÉBULISERA DÉNÉBULISERONS DÉNÉBULISEREZ DÉNÉBULISERONT
Indicatif passé simple : DÉNÉBULISAI DÉNÉBULISAS DÉNÉBULISA DÉNÉBULISÂMES DÉNÉBULISÂTES DÉNÉBULISÈRENT
Subjonctif présent : DÉNÉBULISE DÉNÉBULISES DÉNÉBULISIONS DÉNÉBULISIEZ DÉNÉBULISENT
Subjonctif imparfait : DÉNÉBULISASSE DÉNÉBULISASSES DÉNÉBULISÂT DÉNÉBULISASSIONS DÉNÉBULISASSIEZ DÉNÉBULISASSENT
Conditionnel présent : DÉNÉBULISERAIS DÉNÉBULISERAIT DÉNÉBULISERIONS DÉNÉBULISERIEZ DÉNÉBULISERAIENT
Impératif : DÉNÉBULISE DÉNÉBULISONS DÉNÉBULISEZ
Participe présent : DÉNÉBULISANT
Participe passé : DÉNÉBULISÉ DÉNÉBULISÉS DÉNÉBULISÉE DÉNÉBULISÉES
• dénébulisèrent v. Troisième personne du pluriel du passé simple du verbe dénébuliser.
BU DE DENEBULISE DENEBULISER EN ERE LI LIS LISE LISERE LISERENT NE NEBULISE NEBULISER NEBULISERENT RE SE SERE
BE BEN BENE EN ERE ERES ES IL LU NE NERE NERES RE SI SIL
Rapporte 17 points (sans les contraintes du jeu.)